De vroege mens was niet sterk, had geen gevaarlijke klauwen of sterke hoektanden en kon niet hard rennen. Hoe konden de kwetsbare Hominini (mensachtigen en mensen) op de gevaarlijke savannes van Afrika dan toch overleven en evolueren? Door intensief samen te werken. Allerlei evolutionaire aanpassingen aan de lichaamsbouw en van het gedrag leveren daarvoor het bewijs. Samenwerken was niet alleen het preferente gedrag van de evoluerende mens, maar is eveneens het dominante gedrag in de gehele levende natuur, want het is emergent. Nu is emergentie specifiek voor iedere soort. De menselijke emergentie voorziet in een bijzonder aanpassingsvermogen, waardoor Homo erectus zich vanaf twee miljoen jaar geleden al over een groot deel van de aarde kon verspreiden. Waarom Homo sapiens tijdens de sedentarisatie dan onderling begon te concurreren en of dat zelfdestructieve gedrag nog te stuiten is leest u in dit boek.

Na het verslag van zijn bezoek aan Madagaskar beschrijft Huib Papenhuijzen ditmaal het leven van de Bosjesmensen in Namibië. Deze interessante mensen leven al meer dan honderdduizend jaar als jagers-verzamelaars in Afrika. Nauwkeurig, toegankelijk en hier en daar humoristisch beschrijft hij hoe de Bosjesmensen in hun natuurlijke omgeving samenleven en wat de gevolgen waren van het verschijnen van andere bevolkingsgroepen in het zuiden van Afrika. De rode draad doorheen ook deze veldstudie is competitief en coöperatief gedrag, niet alleen van de mens, maar ook van allerlei bijzondere dieren en planten in dit droge woestijnland. Het enthousiasme en de leergierigheid spatten er vanaf en zuigen de lezer mee, zodat u verlangend uitziet naar meer.

Een uitbraak van de pest, een nachtelijke aardbeving, vallende gekko’s en bizarre gebruiken van bewoners van het Rode Eiland Madagaskar. Je kunt het zo gek niet bedenken of Huib Papenhuijzen beleefde het en sleept de lezer in zijn enorme enthousiasme mee. Met een objectieve blik bespreekt hij gebruiken, die voor Westerse mensen bizar kunnen lijken maar hij geeft genoeg achtergrondinformatie om ze toch te kunnen begrijpen. Leitmotiv is zijn verwondering over het vaak paradoxale gedrag van mensen. Hij verzocht daarom Dwaasheid uit Erasmus’ Lof der Zotheid hem op deze reis te vergezellen. Huib Papenhuijzen heeft een prachtig boek geschreven waarin hij een goede balans heeft aangebracht tussen vermaak en lering. U zult zich buitengewoon amuseren!