Vrouw jaagt op groot wild
Het zal wel komen doordat het vrijdag de dertiende is, maar het is weer eens een keertje prijs hoor. Er gaat bijna geen week voorbij of mijn wereldbeeld moet worden bijgesteld. Wat zijn onze rijke tradities nog waard? Leven we nog wel in een beschaafde wereld? Nu komt er een team van antropologen en archeologen met het nieuws naar buiten dat ook vrouwen in de prehistorie joegen. Niet op konijntjes of andere aaibare dieren, maar op groot wild. Om het nog gekker te maken: dat zou in het stenen tijdperk geen uitzondering zijn geweest, maar normaal. Die wetenschappers willen ons bovendien laten geloven dat onze traditionele opvattingen over de arbeidsverdeling tussen man en vrouw onjuist zouden zijn. In de oertijd zou moeder de vrouw in plaats van haar grotwoning schoon te houden, voor de kindertjes te zorgen, wat te kokkerellen en in de buurt nog wat vruchten en knollen bij elkaar te scharrelen het levensgevaarlijke mannenwerk hebben opgeknapt. Mijn schrik is dat het slechts een kwestie van tijd is of dat soort whizzkids ontdekt nog dat de vrouw even belangrijk was als de man. Dat kan allemaal toch onmogelijk waar zijn. Er is zoveel bewijs dat juist in die ongeciviliseerde prehistorie de man ’s morgens vroeg tot de tanden bewapend uit zijn grot vertrok, hetzij om de strijd aan te binden met meutes huilende wolven, metershoge holenberen, tijgers met sabeltanden en tonnen zware mastodonten, hetzij om het op te nemen tegen vijandelijke stammen, die het hadden voorzien op zijn jachtterrein en zijn vrouwen. Dat mannenwerk kon toch moeilijk worden opgeknapt door het zwakke geslacht zelf? Die waren juist blij wanneer manlief ’s avonds, weliswaar onder het bloed, het er toch maar weer levend had afgebracht en beladen met malse biefstukken en mergpijpen weer in de veilige grot was teruggekeerd. De vrouwen genoten dan ’s avonds rond het kampvuur van alle spannende belevenissen van hun mannen. Hadden de vrouwen en kinderen overdag gebibberd van angst voor van alles en nog wat, ’s avonds was het pais en vree en voelden zij zich veilig. Zo eenvoudig was het leven van die erectus’en, neanderthalers, Cro-Magnons en hoe ze allemaal ook maar mogen heten. Nee, het kan gewoon niet waar zijn wat die feministische sukkels daar in het verre Zuid-Amerika hebben ontdekt. (1) Je kan er maar beter niet teveel over gaan zitten piekeren en zeker niet verder over praten, want zo dadelijk beweert nog de een of andere halve gare dat de mens vroeger onderling niet concurreerde. Met al zulk soort waanideeën kunnen we onze beschaving en alle vooruitgang immers verder wel op onze buik schrijven.
Verwijzing.
(1) Zie het artikel ‘Vrouwelijk skelet met wapenuitrusting weerspreekt traditionele rolverdeling tussen man en vrouw’ in NRC Handelsblad van donderdag 5 november 2020. Dit is de link: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/11/04/niets-raars-aan-een-jagende-vrouw-a4018793#/handelsblad/2020/11/05/#120