Supermarkt stunt met de hóógste prijs
De Duitse budgetsupermarkt met de toepasselijk naam Penny was het gestunt met de laagste prijzen zat en heeft wat nieuws bedacht om de aandacht te trekken. Zij bieden nu de hoogste prijzen voor hun producten. Voor een goed begrip, dat zijn geen prijzen die de klant in ontvangst mag nemen, maar die hij moet betalen aan de kassa. Pound foolish dus, maar niet voor Penny, want het levert ze veel publiciteit op. Het is zelfs nieuws in Nederland, terwijl Penny, een dochterbedrijf van de grote Duitse supermarktketen Rewe, in ons land geen enkele supermarkt uitbaat. (1) Wat is er aan de hand? Penny toont in één filiaal bij in totaal acht producten twee prijzen. De laagste prijs is de verkoopprijs, die de caissière in rekening brengt en de hoogste prijs is de prijs, waarvoor Penny het product zou moeten verkopen, als ze de schade meetellen, die bij de productie ervan wordt toegebracht aan klimaat en milieu. Zeg maar de prijs die ze zouden berekenen, wanneer ze niet meer zouden concurreren en niet langer alleen maar uit waren op hun korte termijn eigenbelang. Dat is het idee volgens de topman van Penny. Hij geeft te kennen dat de nadelen van het consumeren hem gewoon zwaar op de maag liggen en geeft eerlijk toe dat het concurreren de oorzaak van zijn maatschappelijk onverantwoordelijke ondernemerschap is. Wel maakt hij meteen duidelijk dat hij dááraan niets wil of kan veranderen. De topman vertelt uiteraard niet dat een leuk ‘bijkomend’ effect is dat bij het winkelend publiek een positief gevoel voor Penny blijft hangen, wat weer goed is voor de eigen omzet, de eigen winst, de eigen aandeelhouders, de raad van bestuur van Penny en natuurlijk voor de topman zelf. Maar concurreren is niet alleen slecht voor milieu en klimaat. Het willen leven ten koste van je medemens an sich is onverantwoordelijk en verwerpelijk. Wat te denken van een ander gevolg van de onderlinge competitie: de ongelijkheid tussen mensen? Daar kan de Penny-topman wel onmiddellijk wat aan veranderen. Hij zou zijn salaris, bonussen en emolumenten op het niveau kunnen brengen van de Penny-vakkenvullers, -caissières en -chauffeurs. Dan gaat de prijs van zijn levensmiddelen weer omlaag, ook van de acht hoog geprijsde artikelen. En nu hij toch aan het rekenen is, het zou ook leuk zijn om te weten wat de verkoopprijs van de artikelen zou worden als alle kosten die verband houden met het concurreren en de concurrentiestrijd, en dat zijn er veel, daaruit zou verdwijnen. We zijn reuze benieuwd. (2) En waarom zou hij tenslotte niet even aanwippen in Konstanz bij het Max Planck Institut, waar gedragswetenschappers het samenwerken onderzoeken? (3) Die wetenschappers zijn zo lekker enthousiast over hun bevindingen en zien ongekende mogelijkheden voor de mens, inclusief de topman, als wij zouden gaan samenwerken, zoals de Bosjesmensen dat doen. Tegen die stunt kan geen enkele concurrent op, maar dat hoeft dan ook niet meer, want daar zijn we dan met z’n allen mooi vanaf gekomen. Dankzij Penny.
Verwijzingen:
(1) Zie het artikel ‘Duitse budgetsupermarkt Penny stunt met extra hóge prijzen’ in NRC Handelsblad van donderdag 3 september 2020. Dit is de link: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/09/02/duitse-super-stunt-met-hoge-prijzen-a4010607#/handelsblad/2020/09/03/#302
(2) Zie de blog ‘Het laagsteprijsfetisjisme’ van 10 juli 2020. Dit is de link: https://huibpapenhuijzen.auteursblog.nl/artikel/8437
(3) Zie de blog ‘Is samenwerken intelligent? (2)’ van 14 augustus 2020. Dit is de link: https://huibpapenhuijzen.auteursblog.nl/artikel/8668