De finale van ‘De slimste mens’
Wat was het spannend hè, die finale van ‘De slimste mens’. (1) Mensenvriend Philip Freriks weet altijd, nu eens ondeugend, dan weer met een kwinkslag of door een ontboezeming uit het privéleven van de prominent de spanning goed op te voeren. Iedereen is natuurlijk wel een beetje zenuwachtig, maar gezonde spanning hoort bij een spelletje. Zonder een dosis stress en de drive van de kandidaten om te winnen zou de lol er gauw af zijn. Het is per slot van rekening amusement, maar waarschijnlijk vooral voor de kijker. De kandidaten moeten zich immers enorm concentreren om te scoren, want de klok tikt onverbiddelijk door en ze willen zichzelf wel blootgeven, maar niet teveel, ook al daagt Philip hen tussen de bedrijven door aardig uit. Collega-kijkcijferkanon Maarten van Rossem, voelt zich kiplekker bij alle publiciteit en hem kan, geheel in lijn met zijn koketterie als enfant terrible, geen vraag over zijn persoonlijke leven impertinent genoeg zijn. Wat bij mij is blijven hangen is dat Maarten bekende bij voorkeur het damestoilet te bezoeken om gemakkelijk te kunnen zitten bij het plassen. Allemaal topamusement natuurlijk en de kijkcijfers liegen er niet om. Dat is dan ook de reden, waarom de prominente Nederlanders zo dolgraag meedoen en goed hun best doen om zo veel mogelijk avonden op de buis te blijven. Ik moet bij het hele circus regelmatig denken aan gemeentesecretaris Hekking van Juinen, maar dat ligt ongetwijfeld aan mij.
Onderlinge competitie speelt in dit spelletje uiteraard een belangrijke rol, maar dat moet in dit geval niet worden verward met concurreren. Spelen is een vorm van samenwerken, waarbij het lijkt of individuen, of dat nou mensen zijn of zebra’s, die in voorgaande blogs de hoofdrol vervulden, zich gedragen ten koste van elkaar. (2) Dat lijkt zo, maar het tegendeel is het geval. De spelers oefenen serieus, maar vriendschappelijk om scherper en alerter te zijn voor de echte concurrentiestrijd. Nu heeft de moderne mens weinig meer te vrezen van leeuwen en hyena’s, maar des te meer van zijn medemens. Het spelletje heeft dus ook een hele serieuze kant, want de sedentaire mens leeft vaak ten koste van elkaar. Dat is dan de andere kant van het onschuldige spelletje. De prominente spelers, de presentatoren en de omroepen concurreren om de aandacht van het grote publiek, zodat hun marktwaarde stijgt en zij zichzelf beter, bijvoorbeeld duurder, kunnen verkopen. Of dat ten koste gaat van hun medemens doet daarbij niets ter zake, want er moet brood op de plank komen en de schoorsteen moet blijven roken. Laissez-faire ou ne laisser-faire pas? (3)
Verwijzingen:
(1) Zie het KRO-NCRV programma ‘De slimste mens’ van vrijdag 28 augustus 2020. Dit is de link: https://www.npostart.nl/de-slimste-mens/28-08-2020/KN_1715662
(2) Zie de blogs ‘De wilde dieren in de natuur (1) en (2)’ respectievelijk van 26 juni en 3 juli 2020. Dit zijn de links: https://huibpapenhuijzen.auteursblog.nl/artikel/8324 en https://huibpapenhuijzen.auteursblog.nl/artikel/8390
(3) De gevleugelde woorden laisser-faire, laisser-aller zijn synoniem voor het vrije marktdenken, waarbij volledige mededinging, ofwel zo veel mogelijk onderling concurreren, als hoogste ideaal wordt nagestreefd. Mijn woordspeling betekent hier: ‘Laten we dat op z’n beloop of gaan we ons gedrag veranderen?’