Concurreren belemmert de vooruitgang (2)

Wetenschappers neppen de boel niet. Gedreven door nieuwsgierigheid zoeken ze naar antwoorden op vragen om inzicht te krijgen in de werkelijkheid. Daartoe delen ze hun kennis, zijn kritisch op onderzoeksresultaten en proberen, ondanks de competitieve prikkels van onder meer de staat en het bedrijfsleven, samen te werken aan hun onderzoek. Een belangrijk kenmerk van samenwerken is dat ideeën en inzichten verbeteren en er geen energie, tijd en geld verloren gaan aan de onderlinge strijd. Daar is de concurrent jaloers op, maar hij is het slachtoffer van zijn eigen zotte gedrag. Iedere concurrent verspilt immers een groot deel van zijn inspanningen aan de onderlinge concurrentiestrijd. Zo is hij iedere keer opnieuw vrolijk bezig het wiel uit te vinden. De concurrent ziet zijn knowhow als zijn intellectueel eigendom en houdt zijn kenniskaart argwanend tegen de borst. Als beloning wordt hij, wanneer hij verder kijkt dan zijn neus lang is en voordat hij het in de smiezen krijgt doodgeconcurreerd. Het is toch te gek om los te lopen dat een verstandig wezen zich zo dom gedraagt?

Door kennis te delen en de waarheid te spreken ontstaat nieuw inzicht in de ingewikkelde werkelijkheid en het is bovendien efficiënt. Dat schept de vooruitgang, die mensachtigen en mensen vijf miljoen jaar lang in praktijk hebben gebracht. Kennis beperken en elkaar neppen betekent neergang. Je nept of beperkt de kennisontwikkeling van je kinderen toch ook niet?

( Zie de vele nieuwsberichten en krantenartikelen over nut en noodzaak van ongebonden wetenschappelijk onderzoek. Bijvoorbeeld het laatste artikel in NRC Handelsblad van 29 januari 2020, “KNAW: 'Evenwicht tussen gebonden en vrij onderzoek is zoek' ” - https://www.nrc.nl/nieuws/2020/01/29/advies-knaw-stop-projectificering-van-het-onderzoek-a3988576 )


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



De Borgia’s en de olifantenjacht – deel 5 (slot)

Frans de Waal - Magister Salutem

Even roddelen over de Borgia’s – deel 4

Even roddelen over de Borgia’s – deel 3

Even roddelen over de Borgia’s – deel 2