Over het lijden van gezichtsverlies
Voor de verandering beginnen we dit keer met twee verwijzingen. De inkt van de blog van de vorige week was nog niet opgedroogd of er stonden verontrustende berichten in de krant over paracetamol. Apothekers spraken hun zorgen uit met opmerkingen als “De goedkoopste willen zijn heeft een prijs” en “Dat er is gekozen voor de goedkopere route is de marktwerking in de zorg. Er is een ‘race to the bottom’. Ik ben nu vijftien jaar apotheker en het aantal ‘recalls’ – terugroepacties – vanwege vervuilingen is alleen maar toegenomen.”. Werd vroeger de vis duur betaald, tegenwoordig wordt dat het bestrijden van menstruatie-, hoofd-, spier en kiespijn, want de goedkope grondstof is kankerverwekkend. Uiteraard zonder dat we dat in de gaten hadden zijn kwakzalvers overgegaan op een goedkopere grondstof en ze weten zich beschermd door de wet, want hun grondstoffenleveranciers mogen ze uit concurrentieoverwegingen geheim houden. Waar concurreren al niet goed voor is. (1) (2)
Ik zat natuurlijk op het puntje van mijn stoel, want ik moet toegeven dat ik als het echt niet anders kan ook een paracetamolletje slik en huiverde bij het idee dat iedereen weleens ergens pijn of last van heeft en hoeveel wagonladingen van dat geneesmiddel we met z’n allen doorslikken of rectaal consumeren. Als mijn geheugen me niet in de steek laat dan hoorden de goedkope paracetamolletjes uit de supermarkt bij het standaard hamsterpakket om de coronatijd door te kunnen komen. Al met al een hele zorgelijke situatie, zowel voor de hamsteraars als voor alle andere consumenten, want we vrezen voor ons leven, vragen ons wanhopig af welke kwakzalvers deze keer de boel genept hebben en welke pillendraaier we nog kunnen vertrouwen.
Aan de andere kant moeten we natuurlijk wel met onze beide benen op de grond blijven staan en niet uit het oog verliezen dat deze affaire ook heel naar nieuws is voor alle eerlijke verkopers van paracetamoltabletjes en -zetpillen. Zo’n pillendraaier zal nu wel gauw zijn grondstofgeheimen prijsgeven, want hij lijdt evenzeer gezichtsverlies bij de consument en dat is vreselijk als je je handen in onschuld wast. Bovendien slaapt hij gewoon niet lekker, wanneer hij zich de affaires van de met antivries verrijkte Oostenrijkse wijn, de vergiftigde Spaanse olijfolie en de dodelijke Chinese melkpoeder voor de geest haalt. En de koude rillingen lopen hem over de rug bij het spookbeeld van jarenlang gedoe, zoals over een anti-aanbaklaagje en anti-onkruidmiddeltjes, en het negatieve imago dat dreigt. Maar wanneer hij open kaart speelt dan wordt hij er wellicht zelfs beter van en concurreert hij de kwakzalvers, die de markt verpesten gewoon dood. Met dat lichtpuntje kan hij gelukkig de slaap der rechtvaardigheid weer vatten. Mensen die samenwerken hebben weinig last van gezichtsverlies, omdat ze veel minder bezig zijn met zichzelf dan mensen die concurreren. Samenwerkers worden gedreven door nieuwsgierigheid en maken zich vooral druk om het juiste antwoord op een vraag te vinden en om inzicht te verkrijgen. Dat begint al vroeg: als we nog maar nauwelijks met onze beide beentjes op de grond kunnen staan en wie weet zelfs al daarvoor.
Verwijzingen:
(1) Zie het artikel ‘Toch onderzoek naar vervuilde paracetamol’ in NRC Handelsblad van zaterdag 11 juli 2020. Dit is de link:
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/07/10/toch-onderzoek-naar-vervuilde-paracetamol-a4005632
(2) Zie het artikel ‘Apotheker gaat paracetamol testen’ in NRC Handelsblad van woensdag 15 juli 2020. Dit is de link: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/07/14/apotheker-gaat-paracetamol-testen-a4005986