De kwakzalf wordt duur betaald
Er is een hoop te doen over dure geneesmiddelen. De liberale minister van zorg Bruno Bruins, dezelfde die vindt dat de ziektekostenverzekeraars de consument neppen, beklaagt zich ditmaal over immoreel gedrag van geneesmiddelenfabrikanten - zij zouden de staat neppen. Dat is opmerkelijk. In de eerste plaats verwacht je van een VVD-politicus niet dat hij het bedrijfsleven, de motor van onze economie, voortdurend schoffeert. In de tweede plaats hebben met name de liberalen gepleit voor meer concurrentie in de zorg, wat uiteindelijk in 2006 door partijgenoot Hans Hoogervorst er door is gedrukt. In de derde plaats moet Bruins er niet van opkijken dat hij genept wordt, want elkaar neppen is onlosmakelijk verbonden met competitief gedrag. Dat hadden de liberalen van te voren moeten incalculeren. En in de vierde plaats kent de politicus Bruins toch als geen ander de wezenskenmerken van competitief gedrag? Iedere politieke partij wil immers toch ook winnen, groeien en de macht veroveren? Maar nu de pillendraaiers zich competitief gedragen, daartoe extra geprikkeld door de politiek, zou hun gedrag ‘waanzinnig’ en ‘absurd’ zijn en ‘misbruik’ betekenen. Zolang de kasstroom niet opdroogt, hebben concurrenten echter maling aan zulke krachttermen. Mensen die samenwerken hebben geen maling aan de ander, want zij willen niet parasiteren op de medemens.
Ik las dat een groepje miljonairs en miljardairs nu echt bezorgd wordt over het voortbestaan van hun rijkdom - ze doen een openbaar beroep op andere vermogenden om niet langer belasting te ontwijken. Uit eigenbelang uiteraard. Bij die elite zitten beslist ook kwakzalfmiljardairs, die nu zelfs hele staten leegzuigen.
Zie eveneens mijn blog 'De speciale aanbiedingen van de ziektekostenverzekeraars'